بهره بعضی از ماها از ولایت پذیری شعار است .آن هم تا جایی که گلویمان اذیت نشود .یا وجاهت مان آسیب نبیند .بعضی ها تا پای شور وشعار باشد ،هستند.بعضی ها تا جایی که جان ومال شان در امان باشد .

بعضی های دیگر،اگر از خورد وخوراک خودشان چیزی بماند ،پولشان را حاضرند بدهند،جانشان ولی باید در امان باشد ...هزار تا طیف دیگر می شود این وسط تعریف کرد .

اما بعضی ها برای ولی شان هم علمدارند ،هم سقا،هم پشت وپناه،هم امید،هم فدایی،هم رسانه تبلیغاتی...از آنهایی که تا هستند خیال ولی ورهبرشان راحت است .بعضی ها آنقدر برای ولی شان عزیزند که به یک دیدار ،همه ی غصه های ولی شان بر طرف می شود ؛دلشان شاد می شود ؛بعد هم اسمشان می شود کاشف الکرب عن وجه الحسین (ع).

بعضی ها ولی شان که می خواهد صدایشان بزند ،می گویند :بنفسی انت...می دانید بعضی ها پای ولی شان که پیش بیاید ،دیگر سر از پا نمی شنا سند ،دست می دهند،چشم می دهند،با صورت روی زمین می افتند،سر می دهند،فقط خدا کند مشک شان پاره نشود..

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: